ดอกไม้ในวรรณคดี

ดอกไม้ในวรรณคดี

มะลิลา เป็นไม้พุ่มกึ่งเลื้อย อยู่ในตระกูล Oleaceae มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Jasminum Sambac มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อนชอบขึ้นในดินร่วนซุยมีการระบายน้ำดี มีอินทรียวัตถุและธาตุอาหารในดินสมบูรณ์เพียงพอ

ยี่หุบ เป็นไม้ป่าชนิดหนึ่งของเมืองไทย ขึ้นอยู่ตามป่าบนเทือกเขา หลายแห่งตามหุบเขาในภูมิประเทศที่ประกอบด้วยผาหิน ยี่หุบเป็นไม้พุ่มเตี้ย เปลือกสีน้ำตาลอ่อนค่อนข้างเรียบเกลี้ยง สูงประมาณ 4 เมตร แตกกิ่งและใบน้อย มักแตกใบเป็นช่อห้อย ตามปลายกิ่งช่อละ 5-8 ดอก สีขาวนวล กลีบดอกงุ้ม และแข็งหนา ทับซ้อนกัน 2 ชั้น ชั้นละ 3 กลีบ มีกลิ่นหอมจัดในเวลาเย็น

จำปี หรือ ชื่อพฤกษศาสตร์ว่า Michelia alba เป็นไม้ยืนต้น ขนาดกลางอาจสูงถึง 20 เมตร จำปีเป็นทรงพุ่มแผ่กว้าง แตกกิ่งก้านสาขาเป็นพุ่มใหญ่ใบหนาทึบลำต้นเป็นสีน้ำตาล หรือน้ำตาลอ่อน บริเวณที่เปลือกของลำต้นและกิ่งแก่จะแตก เป็นร่องถี่เล็กๆ คล้ายร่างแหเป็นแนวยาวไปตามลำต้น เป็นไม้ที่กิ่งแขนงหรือก้านอ่อนเปราะและหักง่าย

รสสุคนธ์ หรือ ชื่อพฤกษศาสตร์ว่า Tetracera loureiri เป็นไม้ป่าของไทย เป็นพันธุ์ไม้เลือยมีเถาใหญ่ เหนียว แข็งแรง แตกกิ่งก้านสาขา และพุ่มใบหนาทึบ สามารถเลื้อยปกคลุมไปตามดิน หรือเลื้อยพันต้นไม้สูงได้ตั้งแต่ 5-10 เมตร มีใบแข็งและระคาย ยาวปารมาณ 4 นิ้ว ดอกออกเป็นช่อตามปลายกิ่ง หรือตามโคนก้านใบ ดอกสีขาวมีกลิ่นหอมแรงมากในเวลากลางวัน และหอมอ่อนๆเวลากลางคืน

ลดาวัลย์ หรือ ชื่อพฤกษศาสตร์ว่า Porana volubilis เป็นพืชเถาเลื้อยยืนต้น สามารถเลื่อยเกาะคลุมต้นไม้ใหญ่ๆ ได้เกือบมิดหมดต้น ต้นหรือเถามีขนาดเล็กแต่เหนียว ใบกลมมน ปลายใบแหลม เนื้อใบเนียนบาง ขนาดใบกว้างประมาณ 4-5 ซ.ม. ยาวประมาณ 5-8 ซ.ม. ออกดอกเป็นช่อแน่นตามปลายกิ่ง ช่อรวมช่อหนึ่งๆอาจยาวได้ตั้งแต่ 50 ซ.ม. ขึ้นไป เวลาดอกบานจะมีกลิ่นหอมไกลมาก